Tekstem wiodącym naszej kaligraficznej lectio divina, scriptio divina będzie Magnificat, czyli "Uwielbiaj, duszo moja, sławę Pana mego". Magnificat to kantyk śpiewany podczas nieszporów, pieśń dziękczynna będąca mozaiką tekstów starotestamentalnych, wyśpiewana przez Matkę Bożą po spotkaniu ze św.
O cuda, cuda dzisiaj niepojęte itd.). W dostępnych śpiewnikach kościelnych (Śpiewnik Siedleckiego, Exultate Deo, Śpiewnik Liturgiczny) możemy znaleźć około 70 pieśni, które treściowo odpowiadają uwielbieniu po Komunii św. Wymieńmy, zatem niektóre z nich: Będę Cię wielbił mój Panie, Błogosławcie Pana wszystkie dzieła
A. Gouzes OP, Niepojęta Trójco I, s. 216) lub Matko niebieskiego Pana (Miod., Niepojęta Trójco II, s. 385) Tekst Efrema poświęca dużo miejsca czystości Maryi, nieskalanej od poczęcia aż do zaśnięcia, a ludowa pieśń Matko niebieskiego Pana rozpoczyna się i kończy wspomnieniem o niepokalanym poczęciu Bożej Matki. Jerozolimo, chwal Pana nad pany. Nie nam o Panie, nie nam, ale Twemu. Radośnie Panu hymn śpiewajmy. Skosztujcie i zobaczcie. Śpiewajcie Panu pieśń nową. Upadnij na kolana. Wychwalajcie Pana, bo jest dobry + Chwała Ojcu. Uwielbiaj duszo moja sławę Pana. Cały świat niech śpiewa tę pieśń. Dziękujemy zawsze za wszystko Bogu. Uwielbiaj duszo moja. e. U4. Uwielbiajcie Pana ludzkich serc bijące dzwony. d. U5. Wielbić mego Pana chcęKoronka do Miłosierdzia Bożego. Odmawiaj z Różańcem w ręku. Ojcze nasz //. Zdrowaś Mario //. Wierzę w Boga //. Na dużych paciorkach: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłagania za grzechy nasze i świata całego. Na małych paciorkach:
.